معدن یا کانسار کانی به جای انباشت طبیعی فلز یا سنگ‌های گوناگون که ارزش اقتصادی داشته باشد می‌گویند. معادن به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شوند:

1.  معادن سطحی
2. معادن زیرزمینی

هر کدام از دسته‌های بالا دارای زیر مجموعه‌های مختلفی هستند که با توجه به نوع ماده‌ی معدنی و شکل کانسار دسته بندی می‌شوند. یک نوع از دسته بندی معادن شامل نوع ماده‌ی معدنی می‌شود که به دو دسته‌ی زغالی و غیر زغالی تقسیم می‌شود. سنگ به مجموعه ای از یک یا چند کانی است که هر یک دارای خواص مخصوص به خود را دارد با اینکه بسیاری از سنگ‌ها بیش از یک کانی تشکیل شده اند با این وجود، بعضی از کانی‌ها به تنهایی به مقدار نسبتاً زیاد یافت می‌شوند که در چنین مواردی می‌توان به آن کانی یا سنگ گفت، مثل کانی کلسیت که سازنده اصلی آن واحدهای سنگی عظیمی به نام سنگ آهک است.

اساس معادن سنگ به دو گروه زیر تقسیم می‌شوند:
الف – معادن سنگ بی بعد: در این دسته از سنگ‌ها مقاومت و اندازه طبیعی سنگ مد نظر نیست و لذا استخراج آن نیز به طور انتخابی صورت نمی‌گیرد و از روش حفاری و انفجار برای استخراج آن استفاده می‌شود مانند سنگ لاشه که دارای شکل به خصوص نبوده و برای ساختن پل ها، دیواره ها، سیل شکن ها، کف کانال‌ها و بناسازی به شکل مالون (تراشیده شدن سنگ لاشه) می‌توان استفاده کرد و از ضایعات این سنگ در مصارف مختلف از قبیل پر کردن بین دیواره‌ها و … استفاده می‌شود.

ب – معادن سنگ بعد دار (سنگ نما): که دارای ابعاد فیزیکی, مکانیکی و شیمیایی مشخصی هستند و به همان صورت که در طبیعت هستند استخراج می‌شوند. در سنگ‌های ساختمانی بعددار هدف خرد کردن سنگ نیست، تنها هدف، ایجاد شکستگی صفحه ای و آماده سازی آن برای بهره برداری با شکل و ابعاد اولیه و طبیعی آن می‌باشد، بنابراین برای استخراج آنها یا از طریق برش دادن و یا از طریق شکاف ایجاد کردن توسط چال هایی با انفجار کنترل شده انجام می‌گیرد.

مرجع سنگ ایران ، سنگ نما به صورت سنگ‌های نازک به ضخامت یک سانتیمتر یا بیشتر تهیه می‌شود این سنگ‌ها به اندازه‌های دلخواه بریده شده و در کف و نمای داخل و خارج ساختمان به کار می‌روند.

روش روباز يكي از روشهاي استخراج معادن سطحي است كه ترجيحاً‌ براي معادن فلزي و عمدتاً‌ مس و آهن بكار برده مي‌شود. در اين روش استخراج به صورت پله‌پله و تا عمقي از ذخيره معدني كه عمليات اقتصادي باشد، ادامه پيدا مي‌كند. در اين روش از سطح معدن آنقدر باطله‌برداري مي‌شود تا به ماده معدني دسترسي حاصل شود. باطله‌هاي روي ماده معدني پس از برداشت بايد عمدتاً‌ به خارج از محدوده معدن منتقل شده و در آنجا انبار شوند.